„Stanisław Zalewski przeżył Auschwitz, Mauthausen i Gusen jako więzień polityczny. Reżyserka Magdalena Żelasko wróciła z nim do pierwotnych miejsc, pozwoliła mu opowiedzieć własną historię i dała mu dużo czasu na przekazanie przesłania. Przez trzy lata towarzyszyła mu w podróżach, a następnie opowiedziała jego historię w dużej mierze chronologicznie, bez dodatkowych efektów dramatyzujących. Zebrała 100 godzin materiału, w efekcie powstało 100 minut filmu”.

«Αν ψάχνετε για χλιδή και πολυτελή σκηνοθεσία αλά Netflix, αυτή η ταινία δεν είναι για εσάς. Και αυτό είναι καλό, γιατί η Magdalena Żelasko αφήνει απλώς τον πρωταγωνιστή της να πει την ιστορία του. Έχει πολλά να πει, ακόμη και για συγκριτικά κοινότυπα πράγματα, όπως το πώς οι κρατούμενοι στο Άουσβιτς μοιράζονταν το καθημερινό τους ψωμί σε ομάδες των πέντε ατόμων ή το πώς οι Κάπος τους έκλεβαν τα πιο θρεπτικά μέρη του δοχείου της σούπας χρησιμοποιώντας ένα κόλπο με την κουτάλα. Ασχολείται επίσης ανοιχτά με το θέμα της σεξουαλικότητας, η οποία ήταν πανταχού παρούσα στο στρατόπεδο. Η ταινία έχει τις πιο δυνατές στιγμές της στο Γκούζεν, από όλα τα μέρη, το οποίο είχε ξεχαστεί για δεκαετίες ως «στρατόπεδο-δορυφόρος» του Μαουτχάουζεν, όπου ο Zalewski αναγκάστηκε να συμμετάσχει ως κρατούμενος στην παραγωγή οπλισμού. Η αυξανόμενη κενότητα της θεσμικής μνήμης του Ολοκαυτώματος γίνεται πολύ απτή εκεί.».